Zondag ochtend : er is iets mis met mijne wekker.

Bob (reisleider) had tijdens het avondeten de vorige dag nog gevraagd of iemand soms wilde gewekt worden door de wekjuffrouw, doch aangezien zij dat niet persoonlijk kwam doen, maar wel via de telefoon, had  Bob voor zover ik weet geen enkele klant.

Achteraf bekeken had ik toch beter gehoor gegeven aan zijn oproep…Mijn wekkertje (een kadooke van mijn bank ter gelegenheid van een of ander nieuwjaarsgebeuren) was ’s nachts spontaan een uur vooruit gesprongen met het gevolg dat het na een veneinig ochtendgerinkel  nog een tijdje geduurd heeft voor we zekerheid hadden of het nu zeven, of acht uur was.

We hadden in ieder geval lekker geslapen in ons oversized bed op onze super-de-luxe kamer op het vierde verdiep, zelden zulke kamer gehad bij vorige reizen; uitgebreide mini-bar; LCD-TV (groot scherm); prachtig bureau met internet-aansluiting; luxueuze badkamer; air conditioning en een terras met zicht op Frankrijk, wat wil je nog meer !!!

Proper gewassen en gestreken stonden we stipt om 8.47 uur in de zaal waar ons het ochtendontbijt werd aangeboden.

“Keske voe voelez poer boisson chaud, mesjeu et madam?” Een vriendelijk madammeke vroeg of we thee of koffie wilden. “Dieu kafees sivoeplet” Ja, als ge naar Frankrijk gaat is het best dat je zoals wij de taal een beetje machtig bent, want “vlaams”, daar hebben ze in Frankrijk gene kaas van gegeten hoor.

Het ochtendbuffet was ook dik in orde alhoewel ik al mijn spieren moest bovenhalen om een grof boterhammeke te kunnen afsnijden: bot mes, harde broodkorst, broodsnijplank van ginderachter, daar komen ooit nog ongelukken van, doch de kwaliteit en de uitgebreide keuze van het buffet was piccobello in orde.

10.30 uur

Afspraak in de launge voor een historische wandeling door Troyes (“Trwa” uitgesproken, zoals in un…deux…trwa).

Vervolgens heeft Bob (de gids) ons door het oude stadsgedeelte geleid. Met een man zoals Bob besef je pas wat een meerwaarde een gids aan een uitstap zoals deze kan geven. Stel dat Bob er niet was bij geweest met al zijn kennis over het verleden van deze streek, met al zijn verwijzingen naar wat we vroeger in de school hebben geleerd over de Galliêrs, de Eburonen, de Nerviërs, Jeanne d’Arc, de invloeden van de Romeinen en van de Arabieren,

dan zouden we nooit geweten hebben dat Urbanus van Tollembeek niet de enige Urbanus met naambekendheid is, maar dat hij naamgenoten had die het zelfs tot paus geschopt hebben, denk maar aan Urbanus I en Urbanus II.

Voor alle vragen had Bob wel een zinnige uitleg: waarom alle kerken met het kerkschip naar het Oosten staan gebouwd; hoe de begijnen zijn ontstaan; hoe we kunnen afleiden uit de vorm van bogen, zuilen, bouwstijlen enz. of we te doen hebben met Romaanse, Gothische, of andere kerken.

Enkele kerken hebben we bezocht en telkens je zo’n mastodont van een gebouw binnengaat voel je je heel klein en hoor je her en der de vraag: “hoe heeft men dat in die tijd, (en dan spreken we over honderden jaren terug) toch kunnen voor mekaar krijgen, zo hoog en zo groots. Het antwoord is nochtans eenvoudig: in die tijd was er ook al een Bob (de Bouwer).

Hoe verder we in het verleden verdwaalden hoe sneller de tijd vorderde en Bob wou ons absoluut nog even meenemen naar de “Place Verlinden”, doch hij had geen rekening gehouden met een vleugelpiano die achteloos stond opgesteld op een pleintje vóór een estaminet. Bob ziet zoiets niet, Erik daarentegen ruikt pianos van op kilometers afstand.

Zoals je misschien kan raden hebben we “Place Verlinden” niet te zien gekregen, mede door het feit dat de meesten onder ons vonden dat we voor vandaag genoeg kultuur in onze frak hadden gekregen, en daarentegen te weinig drank, rekening houdend met de heersende tropische temperatuur.

12.00 uur

Tijd voor het middagmaal:  “Tagliatelli met boeuf bourguignon”.

13.30 uur

Met de autobus naar het belangrijkste gebeuren van de dag: “Kiosque du Jardin du Rocher” voor een “Concert d’orchestres d’harmonie”. Op de affiche: l’orchestre de l’ALERTE (plaatselijke vereniging) en l’orchestre SINT CECILIA de Reet (Belgique).

’t Was weer niet simpel om door de smalle straatjes van Troyes met zo’n grote autobus een parkeerplaats te vinden zo dicht mogelijk bij de kiosk, doch na enig kunstig manoeuvreerwerk wist de chauffeur toch een parkeerplaatsje te bemachtigen, al moest een troyaanse vierwieler het evenwel met een tatoeage op zijn spatbord bekopen.

De plaatselijke harmonie had gelukkig voor zitplaatsen gezorgd, al waren die redelijk vlug bezet mede dank zij het prachtige lenteweer en de zomerse temperatuur.

L’Harmonie de l’ALERTE nam een kort voorprogramma voor haar rekening, vooral samengesteld uit filmmuziek.

Wat mij opviel was, net zoals bij onze band, de afwezigheid van geblazen basinstrumenten.

De baspartij werd hier gespeeld op een synthesizer. Is het dan toch waar dat de stoere kerels met de soussafoon, de bombardon en de bastuba een uitstervend ras aan het worden zijn ?

Het programma dat onze harmonie Sint Cecilia bracht was evenwel iets levendiger, er zat meer “swung” in, en dat merkte je meteen aan de reactie van de toehoorders.

Na enkele bisnummers (het publiek bleef maar applaudisseren)  werden we uitgenodigd op een receptie ter verbroedering van beide harmonies.

De verwachtingen hieromtrent lagen hoog. Ik zag in mijn verbeelding in de ontvangstzaal van het prachtige stedelijk theater vlakbij de kiosk reeds een rijk gevulde tafel vol versnaperingen staan, aangevuld met de beste champagne uit de streek en frisdranken à volonté… mis dus,

het werd voor mij een plastieken bekerken met een vingerhoet nectarinesap, zonder een chipske of een zout koekske… van een ontvangst gesproken.

Enfin, er gebeuren ergere dingen in de wereld. Een ding is zeker: onze harmonie Sint Cecilia speelde in de buitenlucht van Troyes een van haar betere concerten en daar was het hem op deze muzikale namiddag toch om te doen nietwaar !

18.00 uur

Tijd voor het avondeten: Weer tagliatelli, maar ditmaal met gesneden kip ter afwisseling. Als nagerecht “gewonnen brood” (waarschijnlijk gewonnen bij een of andere tombola) met een bol ijskreem en een siroopachtig sausje….. héééél lekker, dit gebakken booken. Na het dessert  nog een lekkere tas koffie of thee… “il n’y a pas du thee m’sjeu… seulement du café“… ‘’Comment, c’est straf ca… justement un peuke eau chaud avec un zakske thee et sanevapa !!!’’… ’’Non m’sjeu…’’

Direct Bob erbij gehaald en klaar was Kees: thee voor wie thee wou.

De warme temperatuur buiten nodigde uit om nog een terrasje op te zoeken. Dat hebben we dan ook gedaan, tot de klok middernacht sloeg. en het tijd werd om onze matraskens op te zoeken… En dan nu : “oogjes dicht en snaveltjes toe, … slaapwel”.

Raymond.